Ο ψίθυρος των σκέψεων...
poems: A. Stobaios
music: Othenel
Πρόσωπα, ψυχές, μορφές
μες στη σκέψη, πειρατές,
αναμνήσεις μακρινές
σε άλλους χρόνους ταξιδεύουν,
έρωτες να κυριεύουν…
Σαν μισές είν’ οι αλήθειες,
άψυχες μικρές βοήθειες,
ψευδαισθήσεις, ζωντανές-
νεκρές,όνειρα,
σε άγνωστες διαδρομές,
μες στο νού ταξιδευτές…
Ο ψίθυρος των σκέψεων,
στην ηχώ του δωματίου μου
ψάχνει αισθήματα που είναι αληθινά,
σαν των αγγέλων τα ελεύθερα πουλιά,
που σε παιχνίδι της αγάπης
τις καρδιές τους
χίλιες νύχτες φτερουγίζουν...
Τώρα οι σκέψεις μου,
σιωπηλοί πολεμιστές,
του έρωτα, αέναοι εκδικητές,
γιοί του χρόνου μαχητές,
που τον πόνο προσπαθούν να αφανίσουν…
Ο ψίθυρος των σκέψεων,
τα παιδικά σου όνειρα
ακόμη τα αποζητά,
δειλός, ανύπαρκτος,τυφλός
σαν σελήνης μαύρο φως
του πελάγους ο βυθός...
Όμως κοίτα…κοίτα αν θέλεις...
στα σύννεφα του ηλιόφωτου ουρανού,
είδα ένα αγόρι σαν το σχήμα τ’ αστεριού
που με δάκρυα αγάπης,
τριαντάφυλλα μοιράζει,
της καρδιάς τα μυστικά,
σε όνειρά ερωτικά,
βασιλιάς που τα προστάζει...
................................................................
ΕΛΑ ΝΑ ΣΕΓΡΙΑΝΙΣΟΥΜΕ
poems: V. Voutsinos
Music: Othenel
Έλα να σεργιανίσουμε
κάτω από το φεγγάρι
Έλα γλυκιά μου αστροφεγγιά
αγάπη μου μεγάλη
Κι όλα τα αστέρια τ' ουρανού
για σένα θα πασχίζουν
Θα αντανακλούν στη θάλασσα
και θα σου σχηματίζουν
Το πιο μεγάλο σ' αγαπώ
με φόντο το αγέρι
Θα τρέμω παίζει με παλμό
για σε χρυσό μου ταίρι
Έλα και μη καθυστερείς
η άνοιξη τελειώνει
Έλα λουλούδι μου απαλό
να αφεθούμε μόνοι
.......................................................................
ΤΥΦΛΟΣ
poems: CH. Fluouris
music: Othelen
δίχως να κάνω αιματηρή στους χθόνιους θυσία
από μια πόρτα στ’ όνειρο που βρήκε ανοιχτή
Ήρθε απόψε να με δει στον ύπνο ο Τειρεσίας
μάντης δεινός του μέλλοντος, τυφλός εκ γενετής
ύψωσε προς τον ουρανό το άσαρκο πρόσωπό του
κι έσμιξε τις παλάμες του σε στάση προσευχής
κι αφού με λιγοστό νερό έβρεξε το λαιμό του
μου πε : «τα’ ώτα τον τε νουν τυφλός τα τ’ όμματα ει*
η ευτυχία κρύβεται σε πράγματα που ως τώρα
νόμιζες καθημερινά κι ανάξια προσοχής
δυο λόγια αγάπης, μια ματιά, ανώτερα είναι δώρα
κι απ’ το χρυσάφι ανώτερο το θαύμα της ζωής»
έφυγε αφού ξανάβαλε το νόμισμα στο στόμα
με από το χέρι ένα παιδί να τον καθοδηγεί
μα σαν ν’ ακούω και τώρα δα τα ενδύματα στο χώμα
να σέρνονται και τη βαριά να μου μιλάει φωνή
τα μάτια ανοίγω κάθιδρος , δε με χωράει το σπίτι
φεύγω κι ένας Οιδίποδας σαν να μ’ ακολουθεί
σαν να αιωρείται στη θηλιά μες στον γυναικωνίτη
μιας Ιοκάστης το άλλοτε βασιλικό κορμί…
...........................................................................................
είσαι τυφλος στο νου, στ' αυτιά και στα μάτια (Σοφοκλής)
Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ